samedi 9 mars 2013

Del plaser de descubrir



 Per Nadal (encara aquela fèsta !) demandèri de musica, qué-que-si­á, pron que me faguèsson decubrir quicòm que li agrada (ma sòra m’ofriguèt un CD que vos ne parlarai un autre jorn…).
Aquó me faguèt soscar a quines albums m’agradarián d’aver e de segur tre que poguèri anar en vila faguèri una razia : tres disques e quicòm coma quatre o cinq DVDs.
Per tornar a la musica, aquela sortida aguèt l’aventatge de me far descubrir un molon d’artistas.
Pr’aquò, devi dire qu’escotèri los tròçes sus una maquina ont se pòt pas escotar que d’estraches doncas èri pas segura d’èsser satisfacha de mas crompas fins al darrièr moment. Atal, quin foguèt pas mon plaser quand, un còp al mieu, constatèri qu’aviái crompat de BOMBAS !

Primièr album : By Your Side de Breakbot


Aquel tròç m’esmòu perque lo primièr còp que l’ausiguèri a la radiò imaginèri un ambient e lo biais consí dançariái dessús (aquò’s es automatic quand escoti de musica) e lo clip es gaireben identic a çò qu’aviái imaginat ! I corespond tras que plan ! (agachatz ben consí dança la filha : es ieu ! haha !)
Las cambas m’en prusissan !

E vaquí LO tròç que m’agradèt mai de l’album tot :



Polida cançon d’amor…

Aprèp aver bolegat, daissatz-vos emportar per la suavitat d’aquela votz…

Segond album : Worrisome Heart de Melody Gardot




Aviá sonque ausit parlar d’ela a la radiò sens jamai l’ausir. E ben, foguèri pas decebuda !

jeudi 31 janvier 2013

Nadal istoric


Coma de costuma, soi totjorn tardièra dins ma lista de causas de faire. Mièlhs val tard que jamai, vos vau parlar d’un de mos presents de Nadal.
Ma maire m’ofriguèt La couleur des sentiments de Kathryn Stockett (edicions ACTES SUD, collecccion BABEL, 609 paginas).


Lo raconte es situit en mila-nòu-cent-seissenta-dos dins l’estat del Mississipi, dins la vila de Jackson.
Conta l’istòria de Ailibeen, Minny e Skeeter. Ailibeen e Minny son de servicialas. Skeeter es una jove borgesa de 23 ans. Son negras, ela es blanca. E la leis per la segregacion raciala son encara en vigor. Mas Skeeter es pas coma lo demai de las patronas…

L’autora, que s’inspirèt de sos remembres, nos ofrís amb aquel roman lo raconte magnific, esmovent e plen d’umor del rescontre entre tres femnas que tot deuriá despartir.

Un pichot extrach per vos far lingueta (pp.566-567) 
« […] j’irais à une réunion de la Ligue et je rédigerais la Lettre. Puis, vendredi soir, Stuart viendrait me chercher pour aller dîner […] et le lendemain je serais fatiguée pour mon cours de tennis. Fatiguée et contente, et…. frustrée.               
Parce que cet après-midi là j’aurais écouté Hilly traiter sa bonne de voleuse sans dire un mot ni faire un geste. […] Et étant fiancée à Stuart, je ne porterais pas de jupes courtes, les cheveux seulement, et ne pourrais me livrer à aucune activité dangereuse […]. J’aurais trop peur qu’il ne désapprouve. Certes, je ne me mentirai jamais à moi-même en prétendant avoir changé la mentalité de personnes comme Hilly ou Elizabeth, mais au moins n’ai-je pas à faire semblant d’être d’accord avec elles ».


Coma autre roman istoric vos recomandi Mille femmes blanches de Jim Fergus (495 paginas. Pocket.).



En resumit : al sègle dètz-e-nòu, en Americal del Nòrd, mila femnas (volontàrias, baujas tiradas d’asilis…) son mandas, per quicòm coma quatre ans crèsi, dins un vilatge indian luènh de tot. Lor « mission » (jos contract) : balhar naissença a d’enfants metisses per ajudar « l’integracion » dels indians dins la societat dicha civilizada.

jeudi 17 janvier 2013

Poesia

Sabi qu’es un pauc tard mas desiri als rars lectors de mon blòg una annada dos-mila-trètze rica en rescontres, capitadas e descubèrtas !

Aqueste dissabte dotze de genièr, foguèri a un rescontre poetic que se debannava a la Mediatèca centrala d’Agglomaracion Émile Zola à Montpelhièr.
Coma èri d’ora (lo rescontre començava pas abans siès oras e mièja, esperèri al « Café des lettres » qu’es a dins la quita mediatèca. Comandèri una part de pizza, un chicolat-caud e una còca ; un repais plan meritat aprèp una jornada a caminar dins lo centre-vila ! Aprèp aver fach tampona, m’anèri installar dins l’auditorium.
Me remembri pas totes los noms, mas sabi qu’entre los poetas presentats i aviá : Frédéric-Jacques Temple, Michaêl Glück, Joan-Frederic Brun, Aurelia que-n’ai-d’oblidat-lo nom, anciana estudianta en licència d’occitan a Montpelhièr, e Joan-Claudi Fôret. Èran tanben presentas doas traductritz en L.S.F. (Langue des Signes Française) e una violoncellista qu’improvisava (me sembla) sus las lecturas.
L’intervencion que me pertoquèt mai foguèt la de Michel Gluck que legiguèt un poèma sieu titolat « Plus tard encore »
Legiguèt o poèma d’una votz clara e prigonda, quora lenta, quora rapida, òm sabiá pas pus se lo violoncèl seguissiá la votz o s’èra la votz que seguissiá lo violoncèl. Amai, la traductritz en L.S.F. signava lo poèma d’un biais fòrça armoniós, l’ « illustrava », s’o pòdi dire, a la perfeccion, semblant, coma los pintres asiatics amb sos pincèls e sa tencha, traçar d’un sol moviment precís e sople, los imatges que naissián dels mots.

Un moment de gràcia.

mercredi 28 novembre 2012

Lo revèrs de la medalha


Ara qu’ai agut l’astre qu’una granda de la tela (cerada) m’aja fach de reclama, ai interès a noirrir regularament (e amb bon gost) mos futurs legeires ! 
La popularitat se paga…

Caritat crestiana : propagacion


Anatz legir aquel blòg :




Es risolièr E interessant. 
M'agrada !

Palheta


Un jorn de malenconiá (segurament aprèp aver agachar una d’aquelas comèdias romanticas a la con…), piquèri dins Youtube « amor e handicap ». Voliái veire se d’unes avián capitat dins lo domeni mai que complicat de las relacions amorosas e sexualas.
Me voliái rassegurar. Pr’aquó, saviái per avança que los documentaris e los testimonhatges clafits de bons sentimens e d’admiracion m’anavan exasperar e enfadar. Es que ne cal de jòia de viure e de fisença en se per proclamar davant la camerà sa victòria amorosa e son drech a l’amor !

Ieu ?! Jelosa, envejosa, admirativa ? Non pas !

Quina foquèt pas ma suspresa de tombar sus aqueste documentari que revèla sens exageracion o pietat, las visions, a l’encòp parièras e diferentas, de  mai d’una persona sul subjècte.

Espèri qu’aprendratz tant coma ieu d’aquesta polida palheta d’aur tirada de las prigondors del net.
Installatz-vos confortablament per un viatge d'una ora. Bon visionatge !

mercredi 21 novembre 2012

Còp de teatre !


Adieu !
Vos interessariá de passar una bona serada ?

Ai aquí dos espectacles de vos prepausar.

Lo primièr espectacle que vos aconselhi es de circ. Aqueste espectacle se sona Mazùte es estat montat  per la companhia francò-catalana Baro d’Evel que nasquèt en dos mil onze. Son trabalh s’inspira de lo de l’artista Antoni Tàpies. Personalament, porai pas anar a deguna de las representacions mas vos pòdi dire que totes las companhias de circ que vejèri mercés a la Scèna Nationala de Sèta m’encantèran perque sa tòca a totas èra (e es) de renovelar, cambiar l’imatge un pauc passit del circ tradicional en presentar justamente a la gent de circ contemporanèu. M’agradan fòrça la poesia emai la “folia” que se pòdon de còps trapar dins tals números. Amai aquel espectacle se pòt veire tre dètz ans e amb la familha tota !
Se debanarà a Sèta, dins lo chai Skalli que foguèt  asegat per acculhir los espectacles de la ScèneNationale de Sète et du Bassin de Thau del temps que duraràn las òbras de restoracion del Teatre Molière.

Las datas de representation son :
Dimars 20 de novembre a 20h30
Dimècres 21 de novembre a 19h.

Lo segond espectacle se sona Erotokritos. Es lo que m’agradariá mai de veire perque es inspirat d’una legenda occiatana e que, m’o foguèt dich, se pòt ausir un pauc d’occitan e de catalán dins la pèça (entre autras lengas romanicas). Amai, es una producción de la Scèna nacionala doncas trapi interessant de constatar consí será la resulta. Pareis que la mesa en scèna es fòrça dinamica !
Se debanarà a Lattes,  al TeatreJacques Coeur.

Las datas de representation son :
Dijòus 22 e divendres 23 de novembre a 20h30.

Per informacion : prenguèri doas plaças pel divendres doncas se qualqu’un me vòl acompanhar…

Desolada per quel article tardièr,

A lèu !